Waarom werkt psychotherapie?

Binnen de psychopathologie zijn veel van de voorkomende problemen gerelateerd aan onderliggende angst. Dreigend gevaar wordt gesignaleerd door de amygdala. Vanuit het evolutionair standpunt is dit functioneel: we ervaren een bepaalde visuele input, bijvoorbeeld het zien van een leeuw, de amygdala bestempeld deze input als “gevaarlijk” en ons lichaam gaat in een staat van flight or fight (in dit geval beter vluchten dan vechten.)

Bij psychopathologie is de amygdala vaak overactief en reageert deze sneller. Dit kunnen we ook vaststellen op hersenscans. Stimuli die objectief niet dreigend zijn worden als dreigend gesignaleerd door de amygdala. De cliënt wordt hier onzeker door omdat het biologisch systeem suggereert dat er gevaar is.

Praten over deze angst en deze onzekerheid helpt. Dit is wat er voornamelijk gebeurt binnen een psychotherapeutische behandeling. Uit verschillende hersenscans blijkt dat psychotherapie het orbitofrontaal gebied in de hersenen activeert.
De orbitofrontale cortex situeert zich prefrontaal en staat in rechtstreekse verbinding met de sensorische gebieden en het limbisch systeem, waar ook de amygdala gesitueerd is. Deze gebieden staan in voor alles wat met emotie en geheugen te maken heeft.

Psychotherapie en het verwoorden van de (angstgerelateerde) emoties vermindert de activatie van de amygdala en verhoogt de activatie in de orbitofrontale cortex. Doordat de amygdala minder actief wordt, vermindert de angstsignalisatie en wordt de buitenwereld als minder bedreigend gezien.